Cofnij:
We wstępie do swojej książki „Butts: A Backstory”, dziennikarka Heather Radke, wspomina moment, kiedy w wieku 10 lat, ją i jej przyjaciółkę, zaczepiło dwóch nastoletnich chłopców: „niezłe tyłki!”. Fakt, że powiedzieli coś nieoczekiwanego o naszych tyłkach, wydawał się niewygodny i dziwny… Zdałam sobie sprawę, że istnieją części ciała, które są uważane za piękne, seksowne i pożądane przez innych, ale nie przyszło mi do głowy [wtedy], że tyłek jest jednym z nich.
To wydarzenie było tylko jednym z wielu w jej życiu, które uświadomiły Radke, jak dużą rolę odgrywają tyłki. Nie tylko w relacjach z naszymi ciałami, ale także w doświadczeniach kulturowych, społecznych i związanych z płcią, które definiują kobiecość. Pośladki, choć często mogą się wydawać głupie, są niezwykle złożonymi symbolami. Pełnymi znaczeń i niuansów, przeładowanymi humorem i seksem, wstydem i historią – pisze autorka książki.
W tym artykule
„Butts” – kulturowa historia kobiecego tyłka
Najprościej ujmując, książka analizuje fizjologiczne pochodzenie naszych tyłków. Przenosi czytelników od wąskich talii epoki wiktoriańskiej, aż po podbijające Internet tyłki Kim Kardashian i popularyzację brazylijskiego liftingu pośladków. W międzyczasie Radke bada rolę eugeniki, mody, mody fitness i popkultury w definiowaniu rasowych i mizoginistycznych standardów, otaczających tyłek. Wiem tylko, jak to jest być białą kobietą z dużym tyłkiem. Ma to oczywiście swoje ograniczenia – powiedział Radke w jednym z wywiadów. Ważne było dla mnie, aby zakwestionować nasze wyobrażenie ciała, słuchając różnych głosów.
Smutna historia pewnego tyłka
Od czasów niewolnictwa wokół tyłka zawsze pojawiały się rasistowskie podteksty. Padały także pytania natury egzystencjalnej, typu: czym jest kobiece ciało? czym jest piękne ciało? Odpowiedzi na te pytania oscylowały w czasie. Nasze głębokie zainteresowanie tą konkretną częścią ciała, ujawnia jednak, jak tyłka od dawna “używa” się jako środka do kontrolowania, narzucania pożądania i ustanawiania hierarchii rasowych.
Postacią, która przewija się strony „Butts”, jest Saartjie „Sarah” Baartman – tzw. Hottentot Venus. Termin, powszechnie uważany za obraźliwy w odniesieniu do Khoekhoe, rdzennego plemienia Afryki Południowej. Baartman była rdzenną kobietą Khoe. Zmuszoną do pokazania swojego „dużego tyłka” białej publiczności w Kapsztadzie, Londynie i Paryżu w XIX wieku. Relacja Radke z życia Baartman i tego, jak jej ciało stało się „fantazją o afrykańskiej hiperseksualności”, leży u podstaw większości narracji tej książki. Na przestrzeni czasu śledzi stereotypy stworzone przez europejskich “naukowców” tamtej epoki, uprzedzonych do kobiet z dużymi tyłkami, zwłaszcza czarnych kobiet.
Coś więcej niż tyłek
Radke rozmawiała z Janell Hobson, profesor studiów nad kobietami, płcią i seksualnością na Uniwersytecie Stanowym Nowego Jorku, która obszernie pisała o historii Baartman. Hobson łączy fetyszyzację postacią Baartman z kolonializmem i cichą kontynuacją niewolnictwa w białym społeczeństwie. Historia Baartmana wciąż jest z nami na wiele sposobów – powiedziała Radke. Chociaż zmarła w 1815 roku, jej ciało było wystawiane w Paryżu aż do lat 80., a potem ponownie w latach 90. To pokazuje, jak bardzo temat tyłka zaszedł nam za… tyłek, w kontekście rasizmu i seksizmu.
Radke następnie bada bieliznę spopularyzowaną pod koniec XIX wieku. Zaprojektowaną tak, aby kobiecy tyłek wyglądał na ogromny (znów nawiązanie do Sarah Baartmani). To był sposób, w jaki wiktoriańskie kobiety podkreślały swoją białą skórę i związane z tym przywileje. Takie zachowanie powtarza się wielokrotnie w historii.
Tyłek ma pewną wartość
Tak samo autorka bada kulturowe zawłaszczanie – i wartościowanie– stosowane przez celebrytki, takie jak Kim Kardashian i Miley Cyrus. Ich słynne twerkowanie, podczas MTV Video Music Awards 2013 i koncertów w ramach jej „Bangerz Tour” , było, jak pisze Radke, rekwizytem do „zabawy”. Zaraz obok chirurgii plastycznej i szaleństwa belfie (połączenie tył(ka) i selfie) w tym samym duchu. Radke zwraca również uwagę na okresy we współczesnej historii, w których trendy zmieniały się w różnych, opozycyjnych kierunkach. Podkreśla wzrost popularności trendu „kobiet bez pośladków” w latach 1910, który powrócił w latach 90., jako styl „heroin chic” – uchwycony przez supermodelkę Kate Moss.
Tyłka właściwie mogło by nie być…
Nie chciałam napisać encyklopedii tyłka, ale raczej przedstawić kontekst historyczny sposobu, w jaki był postrzegany i przedstawiany oraz tego, jak zmieniły się wraz z nim uczucia kobiet – wyjaśnia Radke. Świadomie czy nie, my i ogół społeczeństwa, zawsze zwracaliśmy uwagę na nasze pośladki – ukrywając je, podkreślając, fetyszyzując. To trochę zabawne, kiedy pomyślisz, że to część ciała, której nie możemy zobaczyć, chyba że jesteśmy przed lustrem. Tyłek bardziej należy do widza niż do oglądanego. Historia ciał – zwłaszcza ciał kobiet – zawsze będzie historią kontroli i ucisku, ale czułam, że ważne jest, aby pokazać także drugą możliwość: wyzwolenie.
Ostatecznie, być może najbardziej przekonujące w tyłku jest to, że nie musi on tak naprawdę nic znaczyć. Pośladki mają moc sprawiania, że czujemy się nieszczęśliwi lub źli, zwłaszcza gdy jesteśmy w garderobie i przymierzamy parę dżinsów… Ale ten niepokój, wobec tej części ciała, jest wynikiem stuleci historii, kultury i polityki. Jeśli cofniemy się o krok, zobaczymy, że tyłki to tylko część ciała. Mogłyby w ogóle nic nie znaczyć.
Dziękujemy, że przeczytałeś ten artykuł. Dołącz do nas na Google News, Facebook i Instagram, włącz powiadomienia push. Zostań z nami!
