Brudne pomieszczenia, odrapane ściany, brud, bieda… Styl loftowy, który dziś jest jednym z najmodniejszych w projektowaniu wnętrza, w czasach, kiedy się narodził, był obskurnym domem dla przymierających głodem nowojorczyków…
W tym artykule
Dawno, dawno temu gdzieś w Nowym Yorku… jak powstały lofty
Przenieśmy się na chwilę do przemysłowych dzielnic w samym sercu Manhattanu z lat 30. XX wieku. Amerykę właśnie dotknął wielki kryzys gospodarczy: masowe zwolnienia w zakładach pracy, dramaty rodzinne, głód i bieda… To właśnie w tych mrocznych czasach zaczęły powstawać mieszkania loftowe, ale wtedy daleko im było do jakiegokolwiek stylu…
W zaniedbanych magazynach przyfabrycznych, przedsiębiorcy, którzy zmuszeni byli sprzedawać za grosze swoje fabryki i magazyny w śródmieściach, zamieszkała uboga część nowojorczyków. Nie po to jednak, aby modnie mieszkać, ale po to, aby mieszkać gdziekolwiek…
Życie w loftach stało się modne dopiero na początku lat 60., kiedy legendarni dziś artyści z nowojorskiej dzielnicy SoHo zaczęli przerabiać magazyny fabryczne na pracownie. Wysokie sufity, odsłonięta cegła i otwarte przestrzenie z dużą ilością światła, sprawiały, że były to idealne miejsca do kreatywnej pracy. Niebezpieczne dzielnice, w jakich stały budynki, miały też przystępne ceny dla biednych, początkujących artystów.
Artyści z SoHo, 1960 r. 
Pomieszczenie w fabryce przygotowywane na pracownię 
Pracownia artysty, SoHo 1974 r.
Loftowe domy pracy twórczej
W obskurnych magazynach pofabrycznych młodzi artyści oraz muzycy organizowali wystawy, tworzyli swoje arcydzieła i wraz ze swoim kreatywnym podejściem do życia mieszkali oraz tworzyli na ogromnych otwartych przestrzeniach, a wraz z popularnością artystów, zamieszkujących lofty, wzrosły ceny… Atrakcyjna lokalizacja, potrzeba przestrzeni i niezależności, przekształciły loftowe mieszkania-pracownie w luksusowe apartamenty. Narodził się styl loftowy, który dziś kojarzony jest bardziej ze środowiskiem artystycznym, niż głodującą Ameryką w czasach wielkiego kryzysu…
Westbeth Artists Community, dawna fabryka Bell Laboratories w Manhattanie, przekształcona na mieszkania dla artystów w latach 60.-70., zdjęcie Frankie Alduino 
Widok z pofabrycznego mieszkania na Greene Street (wyjście ewakuacyjne), SoHo NYC , 2019 r. Zdjęcie: Eric Cashdan.
Artysta teatralny Ralph Lee w swojej pracowni w mieszkaniu budynku Bell Laboratories, 2019 r.. Zdjęcie: Frankie Alduino
Czym naprawdę jest styl loftowy?
Współcześnie zakup odrapanego pomieszczenia w samym sercu dawnej fabryki, wcale nie oznacza loftu rodem z Nowego Jorku. Nowoczesne budynki, budowane specjalnie do życia w stylu loftowym, w przeciwieństwie do swoich poprzedników magazynowych, często są tak zaprojektowane, aby tylko powielać charakterystyczne cechy oryginalnych loftów. Architekci zawracają również uwagę na akustykę pomieszczeń. To idealne miejsca dla kreatywnych ludzi z różnych środowisk.
Świtało i przestrzeń
Słowo „loft” dosłownie oznacza strych, poddasze, ostatnie piętro magazynu lub budynku fabrycznego. Pomieszczenia przypominają warsztat lub manufakturę, ale przyglądając się uważnie, dostrzeżemy wyjątkowe cechy mieszkania loftowego oraz odważny gust ich właścicieli.
Pierwotny loft to zawsze ogromna, otwarta przestrzeń. Mieszkania loftowe mają zazwyczaj nie mniej niż sto metrów kwadratowych. Wypełnia je naturalne światło słoneczne, przedostające się przez szerokie i wysokie okna. Styl charakteryzują też wysokie sufity i brak ścianek działowych między głównymi pomieszczeniami. W loftowym mieszkaniu jedynie łazienka, sypialnia i pomieszczenia gospodarcze są oddzielone od głównej przestrzeni ściankami działowymi lub ścianami.
Harmonijne połączenie różnorodnych rozwiązań architektonicznych to podstawowa koncepcja tego stylu. W przestrzeni loftowej elementy z przeszłości (surowe ceglane ściany, postarzane ramy, metalowe drabinki i systemy wentylacji) naturalnie komponują się z nowoczesnym wyposażeniem, praktycznymi systemami oświetlenia, chromowanymi detalami i lustrami.
Główne cechy stylu loft:
Przestrzeń i jeszcze raz przestrzeń
Jak najmniej ścian wewnętrznych i ścianek działowych – to główna idea tego stylu.
Wysokie sufity
Loft to wysokie stropy, drewniane lub metalowe belki, odsłonięte konstrukcje wentylacyjne lub rury komunikacje.
Surowe wykończenie ścian
Dużo betonu, nieco niedbałe tynkowanie i cegła, to integralny element, nawiązujący do oryginalnych loftów.
Styl loftowy, czyli dużo światła
To wcale nie oznacza ciemnych odcieni, które pochłaniają detale. Dlatego zasłony też nie są wskazane, ponieważ mogą utrudniać przenikanie naturalnego światła do pomieszczenia.
Kominki i piece
Żeliwne piece pierwotnie służyły do ogrzewania pomieszczeń fabrycznych. Współcześnie dekorują mieszkania w stylu loftowym.
Schody i antresola
Wysokość stropu i szerokość przestrzeni zazwyczaj pozwalają na stworzenie drugiej kondygnacji na antresoli (sypialnia, pracownia).
Funkcjonalne meble
W tym stylu łączymy nowoczesne, designerskie meble z detalami z „ubiegłego wieku” w tonach naturalnych, postarzanych czy bielonych. Przestrzeń użytkowa (spiżarnia, szatnia, pralnia, itd.) “wyładowywana” jest z nadmiaru przedmiotów ścianami działowymi.
Wystrój i dodatki w stylu loft
Plakaty, graffiti, fotografie, obrazy, szyldy, ozdobne poduszki, rzeźby, oryginalne figurki i wazony – te elementy wystroju podkreślają wyjątkowość i oryginalność wnętrza.
Nie dla każdego…
Styl loftowy jest bardzo charakterystyczny oraz wbrew historii i pozorom nie jest tani w aranżacji. Miłośnicy spokojnych wnętrz mogą nie czuć się dobrze w takim mieszkaniu. Ten styl będzie idealny dla tych, którzy lubią dużo wolnej przestrzeni, cenią minimalizm oraz dużo naturalnego światła w domu. Oczywiście, nie każdy dysponuje otwartym, dużym mieszkaniem, ale możliwe jest dodanie podstawowych elementów tego stylu do prawie każdej przestrzeni.
(mz)
